Za ojczyznę tego gorącego napoju uznawane są Chiny. Herbaty zielone oraz inne z Państwa Środka stopniowo przedostawały się w dalsze regiony geograficzne. Drugą znaną krainą geograficzną związaną z uprawą herbaty jest Japonia. To tam powstała jej ceremonia parzenia, związana z filozofią oraz miejscową religią (buddyzmem zen).

Szacuje się, że pierwszymi Europejczykami mającymi kontakt z herbatą byli Rosjanie z Syberii. Jej droga do Europy wiodła jednak przez poszczególne kraje, które stopniowo poznawały ten specyfik (między innymi Indie oraz kraje arabskie). Co ciekawe, herbata czarna ani też żadna inna nie pojawia się w dziennikach Marco Polo. Jej pierwsze opisy pochodzą dopiero z XVI wieku.

Ostatecznie, pierwszym krajem, który przywiózł zestawy herbat do Europy Zachodniej byli Holendrzy. Nowy specyfik zyskiwał szybko na popularności i wkrótce potem dotarł do Anglii za sprawą kupca Thomasa Garrawaya. Polska poznała herbatę stosunkowo późno. Traktowana z początku jako ziele lecznicze, była droga i spożywana wyłącznie na dworach królewskich oraz magnackich przy specjalnych okazjach.

Jak zatem widać, historia herbaty to stopniowy podbój krajów zachodnich. Dzisiaj wiele osób nie wyobraża sobie rozpoczęcia dnia w inny sposób. Najlepsza herbata to określenie subiektywne. Dzięki ogólnemu postępowi mamy jednak możliwość wypróbowania poszczególnych rodzajów bez większego wysilania się.